Φαραντάι, Μάικλ

(Faraday, Νιούινγκτον, Σάρεϊ 1791 – Χάμπτον Κορτ, Λονδίνο 1867). Άγγλος φυσικός και χημικός. Γιος σιδηρουργού, προσελήφθη ως μαθητευόμενος σε ένα βιβλιοδετείο του Λονδίνου, όπου είχε τη δυνατότητα να διαβάζει κάθε είδους βιβλία, ιδιαίτερα επιστημονικά. Έχοντας μεγάλο πάθος για τη χημεία, παρακολούθησε αργότερα μια σειρά μαθημάτων του Ντέιβι στο λαϊκό πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Από τα μαθήματα αυτά κράτησε άριστες σημειώσεις, τις οποίες παρουσίασε στον Ντέιβι με την αίτηση να συμπεριληφθεί στο προσωπικό του Βασιλικού Ινστιτούτου. Η επιθυμία του ικανοποιήθηκε και άρχισε να εργάζεται με τον Ντέιβι, τον οποίο κατόπιν συνόδεψε σε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη. Ο Φ. άρχισε τις επιστημονικές του έρευνες στη χημεία με μελέτες πάνω στα χλωριούχα άλατα, στη διάχυση των αερίων, στην υγροποίηση των αερίων, στον χάλυβα και ανακάλυψε πολύ γρήγορα το βενζόλιο. Το 1825 έγινε διευθυντής του εργαστηρίου του Βασιλικού Ινστιτούτου και ισόβιος καθηγητής της χημείας. Εκτός από μεγαλοφυής επιστήμονας, υπήρξε και μεγάλος δάσκαλος: είναι ονομαστά τα Christmas Courses (Χριστουγεννιάτικα Μαθήματα), αφιερωμένα στους νέους. Η μορφή του Φ., όπως και του Ντέιβι και των άλλων επιστημόνων που προέρχονταν από οικογένειες μέτριων κοινωνικών τάξεων, τοποθετείται στην ιστορική περίοδο της αγγλικής βιομηχανικής ανάπτυξης, στη διάρκεια της οποίας δεν έβαζαν φραγμούς για την είσοδο στα πανεπιστήμια εξαιρετικών πνευμάτων που θα μπορούσαν να συμβάλουν με οποιονδήποτε τρόπο στις έρευνες και στις επιστημονικές εφαρμογές. Από την άποψη της γενικής προόδου, ο Φ. προσέφερε τις βάσεις, με τη θεμελιώδη ανακάλυψη της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής, για την εφαρμογή του ηλεκτρισμού στη μετατροπή της μηχανικής ενέργειας σε ηλεκτρική και αντίστροφα. Οι γεννήτριες συνεχούς ρεύματος (δυναμό), οι εναλλακτήρες και οι ηλεκτρικοί κινητήρες είναι η άμεση απόδειξη της μεγάλης ανακάλυψης του Φ. Στον θεωρητικό τομέα, η εισαγωγή της έννοιας των δυναμικών γραμμών των πεδίων υπήρξε το προοίμιο της θεωρίας του Μάξουελ. Ο Φ. έκανε ακόμα σημαντικές έρευνες στον διαμαγνητισμό και σ’ αυτόν οφείλεται η ανακάλυψη και η διατύπωση των νόμων της ηλεκτρόλυσης. Το όνομά του συνδέεται επίσης με τη φυσική με πολυάριθμες άλλες ανακαλύψεις και εφαρμογές. Ο κλωβός του Φ. επέτρεψε να αποδειχθεί ότι στο εσωτερικό ενός κοίλου αγωγού δεν εμφανίζεται καμία δράση από εξωτερικά φορτία. Σκοτεινός χώρος του Φ. καλείται η σκοτεινή περιοχή που εμφανίζεται, προς την πλευρά της καθόδου, κατά την ηλεκτρική εκκένωση μέσα σε αραιωμένα αέρια, στη φωτεινή στήλη μεταξύ ανόδου και καθόδου. Επιρρεύματα Φ. είναι τα ρεύματα που εκδηλώνονται στα φαινόμενα της αυτεπαγωγής. Φ. περιστροφή. Η περιστροφή του επιπέδου πόλωσης που παρατηρείται σε μια δέσμη επίπεδα πολωμένου φωτός όταν αυτή περνά από μία περιοχή όπου υπάρχουν ελεύθερα ηλεκτρόνια και ένα μαγνητικό πεδίο. Το επίπεδο πόλωσης περιστρέφεται κατά μία γωνία ίση με λ ²RΜ, όπου λ είναι το μήκος κύματος της ακτινοβολίας. Το γινόμενο RM λέγεται μέτρο περιστροφής και είναι ανάλογο προς το ολοκλήρωμα κατά μήκος της γραμμής όρασης του γινομένου της ηλεκτρονικής πυκνότητας n _e, και της συνιστώσας της πυκνότητας μαγνητικής ροής Β που είναι παράλληλη προς τη γραμμή όρασης.